विनोदी। कविता

एकदा एक फोन आला म्हणाली छान लिहीता कवी महाशय सांगा न तुम्ही कुठे राहता मी ही थोडा बावरलो भल्तच हे अघटीत डायरेक्ट पत्ता विचारते बाई पहिल्यच भेटीत हळूहळू जीव गुंतला रोज फोन यायचा घरात असल्यावर जीव धाकधूक व्हायचा कळल जर बायकोला तर आपलं काही खरं नाही या वयात प्रेम करणे हे काही बर नाही तासनतास चॅटींग मग व्हाटसप वर करायचो मीही मलाच विसरून तिचा होऊन उरायचो बस झालं म्हणलं आता एकदा तरी भेट दे मोहरलेली, मंतरलेली सोनेरी पाहट दे ठरला दिवस ठरली वेळ ठरल्या जागी गेलो मी जवळ तिच्या जाताच कावरा बावरा झालो मी दुसरी तिसरी कुणीच नसून होती माझीच बायको हल्ली तुम्हाला सुचतात म्हणे धंदे ते नको नको कसा बसा घरी आलो युद्ध घनघोर चाललेलं ऐकवत होती एकेक शब्द फोनवर बोललेलं आपल्या ताटातल सोडून म्हणे दुसऱ्याच्या ताटावर डोळा वाढायला गेलं बुंदी तर आवडतो शंकरपाळा कधी कधी झाला प्रसंग डोळ्यापुढे आणतो चुकून कुणाचा आलच फोन तर ताई असच