उठ उठ पंधारीनाथा

ऊठ ऊठ पंढरीनाथा ऊठ ऊठ पंढरीनाथा ऊठ बा मुकुंदा उठ पांडुरंगा देवा पुंडलिक वरदा अस्त पातलासे चंद्रा, तारका विझाल्या फुलत फुलत वेलीवरच्या कळ्या फुले झाल्या जाग पाखरांना आली, जाग ये सुगंधा पात्र पाणियाचे हाती उभी असे भीमा दर्शनास आले तुझिया ज्ञानदेव, नामा भक्तराज चोखामेळा दुरून देई सादा देह-भाव मिळुनी केला काकडा मनाचा निघून धूर गेला अवघ्या आस-वासनांचा ज्ञानज्योत चेतविली ही उजळण्या अवेदा