स्वामी चरित्र सारामृत नवमोध्याय

९
। श्री स्वामी चरित्र सारामृत नवमोध्याय ।

॥ श्री गणेशाय नमः ॥ घरोघरी स्वामीकीर्तने । नित्य होती ब्राह्मण-भोजने । स्वामीनामाची जप ध्याने अखंडित चालती ॥१॥ दिगंतरी गाजली ख्याती । कामना धरोनी चित्ती । बहुत लोक दर्शना येती । अक्कलकोट नगरात ॥२॥ ब्राह्मण क्षत्रिय वैश्यादिक । शूद्र आणि अनामिक । पारसी यवन भाविक । दर्शना येती धावोनी ॥३॥ यात्रेची गर्दी भारी । सदा आनंदमय नगरी । साधु संत ब्रह्मचारी । फकीर संन्यासी येती पै ॥४॥ किती वर्णावे महिमान । जेथे अवतरले परब्रह्म । ते नगरी वैकुंठधाम । प्रत्यक्ष भासू लागली ॥५॥ असो ऐशा नगरात । शंकरराव प्रवेशत । आनंदमय झाले चित्त । समाधान वाटले ॥६॥ यात्रेची झाली दाटी । कैशी होईल स्वामीभेटी । ही चिंता उपजली चित्ती । मग उपाय योजिला ॥७॥ जे होते स्वामीसेवक । त्यात सुंदराबाई मुख्य । स्वामीसेवा सकळिक । तिच्या हस्ते होतसे ॥८॥ तियेची घेऊनी गाठी । शंकरराव सांगती गोष्टी । करोनी द्याल स्वामीभेटी । तरी उपकार होतील ॥९॥ व्याधी दूर करावी म्हणोनी । विनंती कराल स्वामीचरणी । तरी आपणा लागोनी । द्रव्य काही देईन ॥१०॥ बाईसी द्रव्यलोभ पूर्ण । आनंदले तियेचे मन । म्हणे मी इतुके करीन । दोन सहस्त्र रुपये द्याल की ॥११॥ ते म्हणती बाईसी । इतुके कार्य जरी करिसी । तरी दहा सहस्त्र रुपयांसी । देईन सत्य वचन हे ॥१२॥ बाई विस्मित झाली अंतरी । ती म्हणे हे सत्य जरी । तरी उदक घेऊनी करी । संकल्प आपण सोडावा ॥१३॥ शंकरराव तैसे करिती । बाई आनंदली चित्ती । म्हणे मी प्रार्थुनिया स्वामीप्रती । कार्य आपुले करीन ॥१४॥ मग एके दिवशी यती । बैसले होते आनंदवृत्ति । शंकरराव दर्शन घेती । भाव चित्ती विशेष ॥१५॥ बाई स्वामींसी बोले वचन । हे गृहस्थ थोर कुलीन । परी पूर्वेकर्मे यालागून । ब्रह्मसमंध पीडितो ॥१६॥ तरी आता कृपा करोनी । मुक्त करावे व्याधीपासोनी । ऐसे ऐकता वरदानी । समर्थ तेथोनी उठले ॥१७॥ चालले गावाबाहेरी । आले शेखनुराचे दर्ग्यावरी । शंकररावही बरोबरी । त्या स्थळी पातले ॥१८॥ यवनस्मशानभूमीत । आले यतिराज त्वरीत । एका नूतन खाचेत । निजले छाटी टाकोनी ॥१९॥ सेवेकरी शंकररावासी । म्हणती लीला करून ऐसी । चुकविले तुमच्या मरणासी । निश्चय मानसी धरावा ॥२०॥ काही वेळ गेल्यावरी । उठली समर्थांची स्वारी । शेखनुराचे दर्ग्यावरी । येउनी पुढे चालले ॥२१॥ शंकररावे तया दिवशी । खाना दिधला फकिरांसी । आणि शेखनुरासी दर्ग्यासी । एक कफनी चढविली ॥२२॥ मग काही दिवस लोटत । स्वामीराज आज्ञापित । बारीक वाटूनी निंबपत्र । दहा मिरे त्यात घालावी ॥२३॥ ते घ्यावे हो औषध । तेणे जाईल ब्रह्मसमंध । जाहला स्वामीराज वैद्य । व्याधी पळे आपणची ॥२४॥ स्वामीवचनी धरुनी भाव । औषध घेती शंकरराव । तयासी आला अनुभव । दहा दिवस लोटले ॥२५॥ प्रकृतीसी आराम पडला । राव गेले स्वनगराला । काही मास लोटता तयाला । ब्रह्मसमंधे सोडिले ॥२६॥ मग पुन्हा आनंदेसी । दर्शना आले अक्कलकोटासी । घेउनी स्वामीदर्शनासी । आनंदित जाहले ॥२७॥ म्हणती व्याधी गेल्यानंतर । रुपये देईन दहा सहस्त्र । ऐसा केला निर्धार । त्याचे काय करावे ॥२८॥ महाराज आज्ञापिती । गावाबाहेर आहे मारुती । तेथे चुनेगच्ची निश्चिती । मठ तुम्ही बांधावा ॥२९॥ ऐशिया एकांत स्थानी । राहणार नाही कोणी । ऐसी विनंती स्वामीचरणी । कारभारी करिताती ॥३०॥ परि पुन्हा आज्ञा झाली । मठ बांधावा त्याच स्थळी । भुजंगादिक मंडळी । दाखविली जागा तयांनी ॥३१॥ सर्वानुमते तेथेचि । मठ बांधिला चुनेगच्ची । किर्ती शंकररावाची । अजरामर राहिली ॥३२॥ अगाध स्वामीचरित्र । तयाचा न लागेची पार । परी गंगोदक पवित्र । अल्प सेविता दोष जाती ॥३३॥ श्रवणी धरावा आदर । तेणे साधती इहपरत्र । जे झाले स्वामीकिंकर । विष्णू शंकर वंदिती त्या ॥३४॥ इति श्री स्वामी चरित्र सारामृत । नाना प्राकृत कथा संमत । सदा परिसोत भाविक भक्त । नवमोऽध्याय गोड हा ॥३५॥

॥ श्रीस्वामीचरणार्पणमस्तु ॥ श्रीमस्तु शुभंभवती ॥

🙏🏻🌹🙏🏻🌹🙏🏻🌹🙏🏻🌹🙏🏻🌹
*🙏🏻🌹|| श्री स्वामी समर्थ ||🌹🙏🏻*

*स्वामीचरिञ अध्याय ९ वा*-

*वर्णन*-

*या अध्यायमध्ये असे वर्णन केले आहे की मागच्या अध्यायामध्ये शंकर नावाचा एक राजा अक्कलकोटला येऊन पोहचला आहे . ते तेथे पाहतात की स्वामींच्या दर्शनासाठी मोठ्या प्रमाणात सांधू संत, फकीर ,संन्यासी येत आहेत .मोठ्या प्रमाणात याञेसारखी गर्दी झालेली आहे* .
*आपण येथे येण्याचा जो निर्णय घेतला होता तो योग्य आहे हे त्यांना समजते*.
*मोठ्या प्रमाणात गर्दी असल्यामुळे आपल्याला स्वामीचे दर्शन सहज होणे शक्य नाही म्हणून ते स्वामीची भक्त सुंदराबाई यांची भेट घेतात.आणि सुंदरा बाईना सर्व वृत्तांत सांगतात .तेव्हा सुंदराबाई म्हणते की तुम्ही जर व्याधी मुक्त झाला तर मला दोन हजार रूपये देणार का*, *तेव्हा शंकरराव म्हणतात *आम्ही जर व्याधी मुक्त झालो तर दोन काय दहा हजार रूपये देऊ*.
*सुंदरा बाईना हे आयकुन *आनंद होतो आणि त्या शंकररावाना म्हणतात तुम्ही हातामध्ये *पाणी घेऊन व्याधी मुक्त *झाल्यानंतर मी दहा हजार रूपये देईल असा संकल्प* *करत आहे* *.हे करण्यास सांगतात*
*मग पुढे ऐके दिवशी* *शंकरराव स्वामीचे दर्शन घेतात त्या वेळेला सुंदरा बाई देखील त्या ठिकाणी असतात ,त्या स्वामीना* *म्हणतात की हे गृहस्थ थोर आहेत परंतु यांना ब्रम्हासंमंधे व्याधीने ग्रासले* *आहे.तरी स्वामी आपण यांची व्याधी मुक्त करावी असे सुंदरा बाई बोलल्या .हे स्वामीनी आयकल्यानंतर* *स्वामी तेथुन उठून गावाबाहेर निघाले शेखनुर* *बाबाच्या दर्ग्या जवळ येतात, सोबत शंकर राव देखील असतात*.
*नंतर स्वामी पुढे स्मशान भुमीत जातात आणि एका खड्ड्यात जाऊन झोपतात*.
*तेव्हा तेथे असलेले सेवेकरी शंकररावाना म्हणतात तुमच्या वरील संकट टळले आहे* .
*आणि स्वामी तेथुन उठून परत शेखनुर बाबाच्या दर्ग्यावर येऊन एक चांदर चढवतात*.
*शंकरराव तेथे फकिराना जेवण देतात* .
*मग काही दिवस लोटत* *स्वामी आज्ञा करतात की शंकरराव तुम्ही लिबाचा *पाला बारीक वाटून त्यात *दहा मिरे घालून घ्यावे*.
*ते औषध घेतल्याने तुमची व्याधी बरी होईल असे स्वामी म्हणतात*.
*शंकरराव स्वामीवचनी भाव धरून ते औषध घेतात, आणि मग शंकररावाना* *अनुभव येतो की त्याची *व्याधी दहा दिवसांत बरी *झाली आहे* .
*शंकरराव परत अक्कलकोटला स्वामींच्या* *दर्शनासाठी येतात* .
*आणि स्वामीचे दर्शन घेऊन म्हणतात कि आमची व्याधी बरी झाली आहे* .
*आम्ही संकल्प केला होता की व्याधी बरी झाल्यानंतर दहा सहस्ञ रूपये देऊ त्याचे काय करू,तेव्हा* *स्वामी त्यांना म्हणतात की गावाबाहेर मारूतीचे मंदिर आहे तेथे चुनेगच्ची*  *निश्चिती मठ तुम्ही बांधावा*.
*शंकररावानी स्वामीची अज्ञा मानुन चुनेगच्ची मठ बांधला*.
*असे वर्णन या अध्यायमध्ये केले आहे* .
*सांगण्याचे तात्पर्य म्हणजे स्वामीवचनावर विश्वास असणे महत्त्वाचे आहे ,स्वामी लिला अगाध आहे* .
*🙏🏻🌹|| श्री स्वामी समर्थ ||🌹🙏🏻*
🙏🏻🌹🙏🏻🌹🙏🏻🌹🙏🏻🌹🙏🏻🌹